พระชายาปีศาจพันหน้า(นิยายแปล) Thousand
Face Demonic Concubine
ตอนที่ 141.2 - กำสรวลปีศาจทวงชีพ
นางโบกมือ“ หาที่ซ่อน”
“ ทราบแล้ว” จากด้านข้าง หลานป๋ายได้ยินคำสั่งของนางและเดินไปอย่างรวดเร็ว
นางถือขวดอย่างระมัดระวังและวางไว้ในที่มืดในห้อง
แต่คิดถึงหนอนที่นางเพิ่งเห็นนางยังรู้สึกสะท้านเล็กน้อย
ใครจะรู้ว่ามีบางสิ่งที่น่าขยะแขยงบนโลกนี้
แค่คิดเกี่ยวกับหนอน 'ลูก'
ที่อยู่ในฮูหยินเก้านานมาก จนทำให้นางขนลุก
“ นายท่านเราจะวางหนอนกู่ 'ลูก' ไว้ในร่างของฮูหยินรองเมื่อไร?”
“ เดี๋ยวก่อน” ยังไม่ถึงเวลา และพวกเขาต้องใช้วิธีที่ไร้ร่องรอย
ดังนั้นจึงไม่มีที่ให้ความผิดพลาด
มิฉะนั้นผลลัพธ์จะเป็นครึ่งหนึ่งของสิ่งที่นางคาดหวัง
“ ทราบแล้ว” ถังเอ๋อร์พยักหน้าก่อนที่จะหายตัวไปอย่างเงียบ
ๆ
เชียนเหมื่ยนเดินเข้าไปข้างในขณะที่ดวงตาของเขามองลงยังหลานป๋าย
แล้วลดสายตาลงเพื่อมองยังโหลวชิงอู๋
“ นายท่านเราได้มาไหม”
“ ในที่สุดหนอนกู่ 'แม่'
ได้ถูกเปลี่ยนแล้ว เจ้าแพร่ข่าวหรือยัง?”
“
ข้าแพร่ข่าวไปทุกหนทุกแห่งแล้ว แต่ข้าไม่รู้ว่าลูกน้องของหลี่จิงเซิงจะกินเหยื่อหรือไม่? ท้ายที่สุดมันก็เป็นเวลาหลายปีมาแล้ว หลี่จิงเซิงได้ส่งคนเหล่านั้นไปยังสถานที่ห่างและไกลแล้ว หากต้องการรวมพวกเขาเข้าด้วยกันอีกครั้งจะเป็นงานที่ยากมาก”
ข้าแพร่ข่าวไปทุกหนทุกแห่งแล้ว แต่ข้าไม่รู้ว่าลูกน้องของหลี่จิงเซิงจะกินเหยื่อหรือไม่? ท้ายที่สุดมันก็เป็นเวลาหลายปีมาแล้ว หลี่จิงเซิงได้ส่งคนเหล่านั้นไปยังสถานที่ห่างและไกลแล้ว หากต้องการรวมพวกเขาเข้าด้วยกันอีกครั้งจะเป็นงานที่ยากมาก”
“ จากนั้นเราจะคว้าทีละคนติดตามโยงใยแล้วจับพวกมันทั้งหมด!”
ดวงตาของ โหลวชิงอู๋ วาววับอย่างล้ำลึก
สภาพกลิ่นไอบรรยากาศมืดครึ้ม หลานป๋ายมองดูพวกเขาอย่างงุนงง “
นายท่าน แพร่ข่าวใด? และกำลังติดตามผู้คนเยี่ยงไร"
เมื่อสบตาของหลานป๋าย เชียนเหมื่ยนหันไปมอง โหลวชิงอู๋
ครั้นเห็นโหลวชิงอู๋ พยักหน้าแล้ว ก็มองกลับไปที่ หลานป๋าย
ทั่วร่างกายเขาอ่อนเปลี้ยหากแต่ยังดูหม่นมืดเกือบจะน่ากลัวและมีกลิ่นไอที่ชั่วช้า
“ มิใช่หลี่จิงเซิงกำลังจะแต่งงานหรือ? นายท่านจะไม่ให้ของขวัญเขาได้อย่างไร”
"หลี่จิงเฉิง ผู้นั้นน่ะนะ?"
“ มิใช่แค่เป็นเขา ไม่ใช่ว่าเขาค้างหนี้ชีวิตท่านเมื่อสองสามปีก่อนตอนนั้นหรือ?
พี่ชายคนที่สามของเขาหมายปองของร้านจือซื่อ สร้างเรื่องตายอย่างน่าสังเวชเขาถึงกับฆ่าคนสิบห้าศพกลบเรื่อง
ยังรวมกับอีกสิบหกศพที่ตายเปล่าด้วย ตอนนั้นพวกที่ลงมือหนีไม่รอด ตามคำสั่งของนายท่านเรากุข่าวว่านายน้อยสามของตระกูลหลี่โดนปีศาจทวงแค้นและเสียชีวิตไปแล้ว
เมื่อคนเหล่านั้นรู้ข่าวก็แตกหนีกระเจิงกลับไปที่เมืองหลวงอย่างตกใจกลัว
ในเวลานั้นเราต้องเป็นนักล่านั่งจับเสารอให้กระต่ายตื่นตูมวิ่งกลับมาชน”
“ชั่วข้า! ข้าเอาด้วย! ' ดวงตาคู่งามของ
หลานป๋ายส่งประกายเพลิง
สิ่งที่นางชังที่สุดในชีวิตของนางคือคนที่รังแกคนอ่อนแอโดยเฉพาะคนที่รังแกนายของนาง
คนเหล่านั้นสมควรได้รับการลงโทษเป็นเท่าทวี
“โอ๊ะ? เจ้าก็จะเอาด้วยงั้นหรือ?”
ดูราวเชียนเหมื่ยนแอบคิดอะไรบางอย่าง ยิ้มเยาะมีเลศนัยปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเขา
“ แน่นอน!” หลานป๋ายตบอกของนางอย่างทระนง เหลือบมองเขา
เขากำลังหมิ่นนางอยู่หรือเปล่า?
“ เช่นนั้น ข้าจะให้เจ้าเจอด้วยตัวเจ้าเองก่อน!”
เชียนเหมื่ยนพูดจบเมื่อคิ้วหล่อของเขายกขึ้นมา ทั้งร้ายทั้งเลว
หน้ากากหนังมนุษย์บนใบหน้าของเขา ดูคล้ายวีรบุรุษอยู่บ้าง
จังหวะต่อมา หลานป๋ายมองจ้องเชียนเหมื่ยนที่ก้มส่องแผ่นอกราวหาอะไรซักอย่าง
เหมือนมีมนต์ เขาดึงบางสิ่งบางอย่างออกมาแล้วโยนใส่
หลานป๋าย
หลานป๋ายไม่ทันรู้ว่าเป็นอะไร เผลอจับมันและรวบรวมมันไว้ในอ้อมแขนของนาง
นิ้วมือเรียว ของนางหยิบสิ่งที่ดูแปลก ๆ
ขึ้นมาในอ้อมแขนของนางขณะที่พื้นผิวรู้สึกเนียนเล็กน้อยคล้ายผิวมนุษย์เล็กน้อย
เมื่อนางเปิดดูมัน หลานป๋ายก็แข็งทื่อไปที่จุดนั้น
“ อ๊า ---” จากเรือนอิงวายุ
เสียงกรีดร้องชอนไชหูจนทั้งเรือนสั่นสะเทือน
หมายเหตุ
เขียนเหมี่ยน - แปลว่าหนึ่งพันใบหน้า
No comments:
Post a Comment