ตอนที่ 64 ฮ่องเต้ 22

Quick Transmigration System: Male God, Come Here

ระบบย้อนชีพไวๆควิกๆ : ขั้นเทพก็มาดิเคิ๊บ

ตอนที่ 64 ฮ่องเต้ 22

เฉินฮุ่ยเปารู้สึกว่ากำลังโดนยำ และหัวใจแตกพังยับเยิน แต่ละประโยคทิ่มแทง

สลดใจดี

“ เจ้าไยไม่พูดว่าข้า…ข้าหล่อ” จากดวงตาของเฉินเป้าฮุ่ย อย่างช้าๆน้ำตาอันสิ้นหวังก็หลั่งออกมาทิ้งคราบน้ำตาไว้สองสาย

ไป่เหว่ยเหว่ยขมวดคิ้วขณะที่เธอมองเขา จากนั้นเลิกมอง แล้วพูดว่า “ ถ้ามีคนพูดบอกท่านให้เชื่อ ท่านก็จะไม่มีความรู้ของตัวเองเลยเหรอ? คนน่าเกลียดควรอ่านหนังสือให้มากหน่อย”

เฉินเป้าฮุ่ย:“ การอ่านหนังสือสามารถทำให้หล่อได้ใช่มั้ย?”

ไป่เหว่ยเหว่ย:“ ไม่ แต่เวลาที่ท่านใช้ไปโรงเรียน อย่างน้อยก็ไม่ได้ไปไหนให้คนเขาขวัญผวา

โจมตีด้วยคำพูด มันเป็นการตีได้คะแนนสองเท่า

【ตัวละครนำชายกำลังมา. 】

เสียงของระบบดังขึ้น ไป่เหว่ยเหว่ยหายใจสะดวกหน่อย ในที่สุดเธอก็ไม่ต้องเห็นใบหน้าที่น่าเกลียดของ เฉินเปาฮุ่ย ต่อไป

เฉินเปาฮุ่ยคิดเชิงบวกขึ้นมาได้ เขามาเป็นคนชั่วผิดธรรมเนียมประเพณีนี่นา ไม่ได้มาให้คนมาสาปแช่ง  เขาจะไม่ปล่อยให้นางผู้นี้ชักจูงให้เขาสับสนอีกครั้ง!

เขาฉีกกระชากเปิดคอเสื้อของตัวเองออกและคำราม“ ตาเฒ่าจะผิดผีกับเจ้าแล้ว!”

ไป่เหว่ยเหว่ยปรับท่าทีของเธอ กระแอม แล้วก็หวีดออกมาอย่างสิ้นหวัง “ อย่าเข้ามานะ ข้ายอมตายให้เจ้า”

เสียงกรีดร้องนี้ร้ายๆแรงๆ จนเฉินเป่าฮุ่ยเกือบหวาดผวาออกไปจากห้อง

ไป่เหว่ยเหว่ยร้อง“ เจ้าอย่าอยากเข้ามาเลย” และเริ่มเอามือเธอจับผมอยู่ทรงให้ยุ่งเหยิงกระจุยกระจาย

เธอร้องว่า“ อย่าเข้ามา! สามีข้าจะมาช่วยข้าแล้ว” ขณะที่ฉีกทึ้งเสื้อคลุมชั้นนอกของเธอออก เผยให้เห็นเสื้อผ้าสีขาวข้างใน

เฉินเป้าฮุ่ยตะลึงจ้อง ดูไป๋เหว่ยเหว่ยเล่นละครท็อปฟอร์มเหนือชั้น กำกับเองแสดงเอง 

อึ้งทึ่งมาก เขายังไม่ได้ทำอะไรเลย

ไป่เหว่ยเหว่ย กลัวว่ามันจะไม่สมจริงเท่าที่ควร มือของเธอบีบคอที่นอกเสื้อ ดีมาก เป็นรอยแดงอย่างน่าสงสารสมเพทน่าสังเวชของการถูกรังแก

จากนั้นเธอเล็งปิ่นดอกเถาฮวาไปที่คอของเธอและร้องไห้ไร้สาเหตุ "สัตว์ป่า ข้าไม่ยอมตายให้เจ้าสมใจ"

เฉินเป้าฮุ่ย -ฉากนี้สมองข้าคิดตามไม่ไหวจริงๆ เขาควรยอมแพ้กับสตรีผู้นี้หรือเขาควรทำอย่างไรต่อไป

แต่ก่อนที่เขาจะทำอะไรได้ ประตูก็ถูกถีบเปิดออกอย่างดุเดือด เฉิงซื่ออวี้ทรงเข้ามาและเห็นว่า ไป่เหว่ยเหว่ย ถูกบดขยี้จนมุมอยู่ที่มุมหนึ่งจากคน(คางคก)อ้วนน่าเกลียด หัวใจของพระองค์ก็ปริแตก

“ ปล่อยนาง!”เฉิงซื่ออวี้ทรงเปิดพระโอษฐ์แล้วรับสั่งอย่างเย็นเยียบ ทรงถือกระบี่เปื้อนเลือดเหมือนเทพแห่งความตาย เข้ามาใกล้ทีละก้าว

แม้ว่าเฉินเป้าฮุ่ยจะโง่ แต่ในฐานะบุตรตระกูลเฉิน เขาเคยเห็นรูปศักดิ์สิทธิ์นี้มาก่อน ขาอ่อนแรงเปลี้ยและกระแทกกับพื้นโดยตรง “ ฝ่าพระบาท…ฝ่าพระบาท ข้า ข้า ข้า ข้าไม่ได้ทำอะไรเลย”

จริงทุกอย่าง เขาไม่ได้ทำอะไรเลย ผมของนางไม่ได้ยุ่งเพราะเขา เสื้อผ้าของนางไม่ได้โดนเขาฉีก ปิ่นเขาก็ไม่ได้เป็นคนถอดออกด้วย

เฉิงซื่ออวี้ทอดพระเนตรเห็นฉากนี้แล้วและเหตุผลของพระองค์ก็บินออกไปนอกหน้าต่าง กระบี่ยาวในหัตถ์ของพระองค์ปะทะเข้าไป และศีรษะของเฉินเป่าฮุ่ยก็กระเด็นลอยออกไปทำให้ เลือดฉีดพุ่งกระจายออกมาจากคอของเขา

ไป่เหว่ยเหว่ยและระบบพร้อมใจกันหน้าซีดเผือด: โคตรอำมหิต

หลังจากเฉิงซื่ออวี้ทรงสังหารเฉินเปาฮุ่ย แล้วอารมณ์ของพระองค์ก็ไม่บรรเทา ทอดพระเนตรเห็นไป่เหว่ยเหว่ยขดกายอยู่ตรงมุมอย่างหวาดกลัว

ใบหน้าที่งดงามของนางซีดเผือด ดวงตาของนางปริ่มน้ำตาที่สิ้นหวัง อาภรณ์ยุ่งเหยิง และร่องรอยบนคอนั้น ดูแล้ว...

ดวงเนตรของเฉิงซื่ออวี้แดงเรื่อ สุรเสียงของพระองค์พร่าสั่นนิดๆ“ ไม่เป็นไรแล้ว ข้ามาช่วยเจ้า”

ทรงถอดฉลองพระองค์เสื้อคลุมห่อร่างอันสั่นเทาของนาง และกอดนางไว้แนบด้วยอ้อมพระพาหา คล้ายโอบอุ้มสมบัติล้ำค่า กริ่งเกรงว่านางจะแหลกสลายแม้จากเรี่ยวแรงน้อยนิด

ไป่เหว่ยเหว่ยเบียดกายเข้าในอ้อมพระพาหาของพระองค์อย่างเงียบ ๆ แต่มือของเธอขยุ้มกำฉลองพระองค์ตรงอกเสื้อไว้

ราวกับทรงรับรู้ถึงความกลัวของนางเฉิงซื่ออวี้อึ้งอั้นไปวูบหนึ่ง บังคับองค์เองให้สงบลงและปลอบโยนนาง  “ ไม่ต้องกลัว”

เนิ่นนาน สตรีในอ้อมพระพาหา ก็เปล่งเสียงร่ำไห้“ หม่อมฉันไม่กลัว หม่อมฉันรู้ว่าจะต้องมาช่วยหม่อมฉัน”