ตอนที่ 62 ฮ่องเต้ 20

Quick Transmigration System: Male God, Come Here

ระบบย้อนชีพไวๆควิกๆ : ขั้นเทพก็มาดิเคิ๊บ

ตอนที่ 62 ฮ่องเต้ 20

ไป่เหว่ยเหว่ยรู้สึกตื่นเต้น ครั้งแรกเลยนะนี่ที่ฉันเจอตัวร้ายมาหลอก น่ากลัวดีแท้ สยองอ่ะ

เธอพูดทันทีพร้อมทำหน้าตาจริงจัง“ ข้ามีสามีแล้วขอได้โปรดคุณชายท่านอย่าได้รุกเร้าข้าอย่างนี้”

เฉินเปาฮุ่ยมองใบหน้าที่แสนงามของเธอ  ดวงตาเม็ดถั่วเขียวของเขาเต็มไปด้วยประกายต่ำช้า“ สามีของเจ้าตายไปแล้ว  เจ้าตามข้าไปเถอะ”

ไป่เหว่ยเหว่ยดูหวาดหวั่น“ นี่ไม่มีกฎหมายบ้านเมืองแล้วเหรอ?”

เฉินเป้าฮุ่ยจับมือเธอ “ ตระกูลเฉินข้านี่ล่ะเป็นกฎหมาย ต่อให้ข้าสังหารเจ้า มันก็ไร้ความหมาย”

“ โอหัง” ไป่เหว่ยเหว่ยตบหน้าอันน่าเกลียดของเขา เล็บของเธอจงใจออกแรงและข่วนเขาไว้เป็นร่องรอยหลายเส้น

เฉินเป้าฮุ่ยว้ากขึ้นทันที “มา มานี่ จับกุมนางให้กับข้า”บุรุษหนุ่มน้อยกว่าโหลวิ่งเข้ามา พวกเขาบางคนไม่มีใจจะเวทนารักหยก ไป่เหว่ยเหว่ยก็โดนอุ้มพาออกไป

“ อีนังไพร่! กล้าตีข้างั้นหรือ ข้าไม่ฆ่าเจ้าก็ไม่ได้แซ่เฉินแล้ว” เฉินเป่าฮุ่ยคำรามเกรี้ยวกราด

ไป่เหว่ยเหว่ยเหลือบตาของเธอ“ สี่สี่ เฉิงซื่ออวี้อยู่ไหน?”

ระบบ:“ ดูคุณอยู่ไม่ไกล ที่กำลังโดนปล้นนี่แหละ”

ไป่เหว่ยเหว่ยหายใจลึก ๆ เค้นกลั่นน้ำตาในดวงตาของเธอ และน้ำตาก็ไหลร่วงทีละหยด น้ำตาไข่มุก

จากนั้นเธอร้องไห้อย่างร้าวรันทด“ข้าเป็นสตรีมีสามี สามีข้าเป็นบุรุษเยี่ยมยอดที่สุดในโลก เขาบอกว่าข้าต้องรอให้เขากลับมา เจ้าปล่อยข้าไป."

ระบบ:“ ดูเหมือนว่า ทุกข์ราวเจอผักกาดขาวต้นขม

ไป่เหว่ยเหว่ยเห็นว่าเธอยังถูกพาตัวไปอยู่เลย  ร้องไห้หนักยิ่งขึ้นอย่างน่าสมเพท “ สามี สามี ท่านอยู่ไหน”

ร้องไห้ระดับนี้ กำแพงเมืองจีนต้องถล่ม(ผู้แปล-ตำนานเมิ่งเจี่ยงหนี)

ผู้คนที่อยู่รายรอบพวกเขาเห็นเรื่องชั่วร้ายนี้แน่นอน แต่ถึงจะเห็นก็ไม่มีใครกล้าออกมายั่วยุตระกูลเฉิน

จากระยะไกลดวงเนตรเฉิงซื่ออวี้เริ่มแตก ดวงเนตรพระองค์เปี่ยมไปด้วยโทสะ ยิ่งยามพระองค์ทรงได้ยินไป่เหว่ยเหว่ยเพรียกหาพระองค์ ทรงแทบจะคุมอารมณ์พระองค์ไม่ได้แล้วใคร่จะรีบรุดไปเดี๋ยวนั้น

ซูเต๋อเป็นห่วงพระองค์อยู๋ด้านข้าง “ ฝ่าพระบาท…”

เฉิงซื่ออวี้ทรงเกลียดที่จะดูฉากที่เกิดขึ้นด้วยความชิงชัง  นิ้วจากหัตถ์นั้นทรงกำหมัดแน่นและหมัดนั้นมีพระโลหิตหลั่ง ทรงหลับพระเนตรแน่น “ ยังไม่ถึงเวลา รอให้ตาเฒ่าผู้นั้นออกมา แหปากหนึ่งกวาดจับได้ทั้งหมด”

ไป่เหว่ยเหว่ยเพิ่งถูกกุมตัวส่งไปที่ถัดไป ยังเหลาที่ใหญ่ที่สุด  เธอเห็นชายสูงวัยเดินมาดูมัวหม่น

“ บิดา” เฉินเปาฮุ่ยตะโกนทันที

“ วันนี้เป็นวันที่ข้าจัดงานเลี้ยงและงานฉลองมากมาย เจ้ากำลังทำอะไร” เฉินเฉิงเฉิงถามอย่างเย็นชา

เฉินเปาฮุ่ยกลัวจะขายหน้า ทันใดนั้นเขาเห็นดอกเจือฮวาสีแดงบนศีรษะของไป่เหว่ยเหว่ย เขาอธิบายอย่างตื่นเต้นว่า“ บิดา นี่เป็นทาสหญิงที่หลบหนีมาที่นี่ มิใช่ว่าทาสหญิงของข้าทัดดอกเจือฮวาแดงกันทุกคนหรอกหรือ ท่านดูสิ่งนั้นที่บนศีรษะนางสิ”

ไป่เหว่ยเหว่ยจึงตระหนักว่าที่เฉิงซื่ออวี้แสดงกับเธอ ไม่ใช่การกระทำที่โรแมนติก แต่อยากให้คนอื่นคิดว่าเธอเป็นนางทาส

มีคนตระกูลเฉินอยู่ที่นี่กันหลายคน แม้ว่าเธอจะไม่ได้รับความสนใจจากเฉินเปาฮุ่ย เธอก็ยืนอยู่นานแล้ว

ความคิดของเธอมัวมืดมนและหัวร้อน

นี่คือเฉิงซื่ออวี้หรือ

เฉินเฉิงเฉิงเย็นชา“ จับได้แล้ว ก็ออกไป”

เฉินเปาฮุ่ยรับคำอย่างมีแช่มชื่น และให้คนพาไป่เหว่ยเหว่ยไปชั้นบน

ไป่เหว่ยเหว่ย:“ ระบบ คุณว่าถ้าฉันกระโดดออกนอกหน้าต่างเพื่อปกป้องพรหมจรรย์ของฉันแล้วความชื่นชอบของเฉิงซื่ออวี้จะเพิ่มขึ้นไหม”

ระบบ:“ จะรู้ได้ไง ก็ต้องกระโดดเสียก่อน”

ไป่เหว่ยเหว่ย: ระดับของระบบเหมือนเฉิงซื่ออวี้แบบเดียวกัน

ดูเหมือนว่าทั้งระบบกับเฉิงซื่ออวี้นี่เดาทางไม่ถูกเลยทั้งคู่

เฉินเปาฮุ่ยแสดงความโฉดชั่ว ผลักเธอเข้าไปในอาคารเหลา จากนั้นจึงยื่นเอากีบขาหน้า( ผู้แปล-ตัวร้ายโดนว่าเป็นหมู แขนจึงเป็นกีบขา) เพื่อกดหญิงงามสะคราญโฉมนี้ไว้บนเตียง