ตอนที่ 55 ฮ่องเต้ 12

บุรุษที่ใช้เธอเป็นเป้าหมาย อย่าไปพูดถึงเลย  ร้ายกาจเหลือแสน

มันยากขึ้นกว่าเดิมที่จะจับผู้ชายประเภทนี้ได้สำเร็จ  คนที่ชิงชังเธอเหลือเกิน

แน่นอนว่า ในคืนนั้นป้ายของเธอโดนเลือกอีกครั้ง

ไป่เหว่ยเหว่ยอาบน้ำใบหน้าของเธอสะอาด และไม่ได้ลงผงแป้งสีเลอะเทอะนั่น

เสื้อผ้าที่เธอสวมเธอก็เป็นผู้เลือกเองเช่นกัน เธอมีเรือนร่างแน่งน้อย เธอจึงสวมชุดสีเขียวอ่อนเนื้อนุ่มเนี่ยน ออกมาเลยดูเหมือนหลิวต้องลมอ่อนไหว เหมือนใบไม้ที่อ่อนสดเอี่ยมอ่องในฤดูใบไม้ผลิ

เธอมองไปที่ตำหนักของเฉิงซื่ออวี้ พึมพำอย่างเย็นชา“ ถ้าเขาเบี่ยงเบนแล้ว นางเฒ่าผู้นี้จะดัดคืนให้กลับมาตรงเอง”

กล้าปล่อยให้เธอเป็นแพะรับบาป เธอคงเสียใจถ้าไม่ตีเขาให้ตายบ้าง

เฉิงซื่ออวี้ประทับอยู่ในตำหนักอยู่ก่อนแล้ว ทอดพระเนตรเห็นไป่เหว่ยเหว่ย ผู้ก้าวเข้ามาตามพิธีการ สายพระเนตรมีร่องรอยวูบไหว ทรงผุดลุกขึ้นยืนทันทีเพื่อรั้งร่างนางมากอดแนบแน่น

“ทำไมต้องถวายความเคารพ เจ้าอาจจะทำให้เข่าเจ้าเองเจ็บได้”

ไป่เหว่ยเหว่ยขนลุกพรึ่บ  ผู้ชายคนนี้ตีหน้าตาย ทำมากระซิบคำหวาน ๆ

โอเค…โคตรสยอง

เฉิงซื่ออวี้ทรงฉวยมือไป่เหว่ยเหว่ย นุ่มนิ่มไร้กระดูกจนเขาแทบบังคับตัวเองไม่อยู่

นุ่มอะไรอยางนี้…นี่มือของสตรีเหรอ?

เฉิงซื่ออวี้ทรงแอบถอนหายใจ  แต่แล้วพระองค์ก็พานางไปที่โต๊ะทรงพระอักษรอย่างเงียบ ๆ

“นี่เป็นภาพเขียนของฝ่าบาทหรือ?” ไป่เหว่ยเหว่ย มองไปที่ภาพทิวทัศน์ของภูเขาเบื้องหน้าเธอและมีเสืออยู่ตัวหนึ่ง

เจียงซาน พยัคฆ์

(ผู้แปล เจียงซาน-ธารภู หมายถึง อำนาจ ดินแดน )

ความหมายของภาพวาดนี้ ไม่สามารถที่จะลบล้างเสือออกไปได้งั้นหรือ?

แน่นอน ไป่เหว่ยเหว่ยพูดออกมาอย่างนั้นไม่ได้ เธอดูตื่นตาตื่นใจและถอนหายใจอย่างโล่งอก “ ภาพวาดของฮ่องเต้นั้นงดงามจริงๆ”

“งดงามตรงไหน?” เฉิงซื่ออวี้ตรัสถามด้วยรอยแย้มสรวล

ไป่เหว่ยเหว่ยขมวดคิ้วอย่างขัดใจน้อยๆ “ ตั้งแต่สนมนี้ยังเป็นเด็กน้อย ข้าไม่ได้เรียนรู้เรื่องที่เกี่ยวข้องกับปากกาและหมึก ดังนั้นสนมของฝ่าบาทผู้นี้จึงไม่เข้าใจ สนมนี้ทำขายหน้าต่อฝ่าพระบาทแล้ว”

เฉิงซื่ออวี้ทรงอดไม่ได้ที่จะแย้มสรวลอันเป็นยิ้มอย่างจริงใจ

ไป่เหว่ยเหว่ยผู้นี้ อย่างไรนะนางถึงได้แตกต่างจากสตรีอื่นที่เขาพบ

【 ติ๊ง ความชื่นชอบของตัวละครนำชายอยู่ที่ 20 】

ไป่เหว่ยเหว่ยได้ยินเสียงคุ้นหูนี้ และหัวใจเธอก็ค่อยคลายลง

เธอวางเดิมพันของเธอกับมัน กับผู้ชายอย่างเฉิงซื่ออวี้ คงมีเพียงผู้หญิงเท่านั้นที่สามารถทำลายเกราะภายในใจของเขาได้ แน่นอนว่าคือผู้หญิงที่ทำให้เขาผ่อนคลาย

เธอโง่เขาจึงสบายใจ

เมื่อสบายใจแล้วเขาจะเริ่มประทับใจเชิงบวกกับเธอ

แม้ว่าความสวยแบบนี้จะทำให้ผู้ชายตกหลุมรักอยู่พักหนึ่ง หลังจากได้มองรูปกายภายนอกของเธอ ดูนานๆเข้าเขาก็จะเบื่อมัน

เฉิงซื่ออวี้ทรงจับมือนาง“ สนมข้าเหนื่อยไหม? มาพักกันเถอะ”

ไป่เหว่ยเหว่ยโค้งศีรษะคำนับลงอย่างเอียงอาย ใบหน้าของเธอแต้มแต่งสีแดงเรื่อไว้ ซึ่งทำให้เธองามน่าชมราวดอกไม้

ดวงหทัยของเฉิงซื่ออวี้เต้นผิดจังหวะไปหน่อยหนึ่ง แต่ทรงรีบกดเร้นความร้อนรนลงไว้และทรงจูงนางไปที่แท่นพระบรรทม

จากนั้นทรงหยิบพระสุธารสชาจากด้านข้าง “สนมหลวงผู้น่ารักดื่มชา”

ไป่เหว่ยเหว่ยส่ายศีรษะของเธอ “ นั่น หม่อมฉันขอบังอาจ พระองค์จะทรงประทานได้หรือไม่?”

เฉิงซื่ออวี้ทรงรู้สึกว่าดวงหทัยพระองค์พลันเย็นเยียบ แน่นอนสตรีทุกนางล้วนโลภมาก แค่ได้รับความโปรดปรานเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และพวกเขาย่ามใจขอมากขึ้นอีก

“ฝ่าบาททรงประทับลงเถิด” ไป่เหว่ยเหว่ยกระซิบแผ่ว และบิดนิ้วน้อยๆอย่างตื่นเต้น

เฉิงซื่ออวี้ทรงแย้มสรวลอย่างเย็นชาในขณะที่พระองค์ประทับถัดจากนาง ทรงอยากเห็นนักว่านางจะขออะไร

ไป่เหว่ยเหว่ยคว้าชายเสื้อจากอาภรณ์ชุดทรงของเขาเงียบเชียบ

จากนั้นเธอก็แอบมองเขาและพบว่าเฉิงซื่ออวี้ไร้ปฏิกิริยา ฉับพลันนั้นเธอจึงเผยรอยยิ้มแจ่มและเด๋อด๋าทันที

จากนั้นเธอผูกเสื้อชั้นนอกของเธอกับฉลองพระองค์ชั้นนอก

ปมน้อยและน่าเอ็นดูปรากฏขึ้น

เฉิงซื่ออวี้ทรงรออยู่นาน แต่ทรงไม่ได้ยินสิ่งที่ ไป่เหว่ยเหว่ยขอสักที

"เจ้าอยากได้อะไร? เจ้าสามารถขออะไรก็ได้”

ไป่เหว่ยเหว่ยส่ายศีรษะของเธอ“ ฝ่าพระบาท สนมนี้ได้รับสิ่งที่นางต้องการแล้ว”

เฉิงซื่ออวี้ทอดพระเนตรยังปมที่ผูกอาภรณ์เข้าด้วยกัน นางต้องการสิ่งนี้?

เอาไปทำอะไร?

ไป่เหว่ยเหว่ยเอ่ยเบา ๆ “ นี่คือสิ่งที่มารดาบอกกับข้า นางบอกว่าเมื่อคนเราสามีภรรยาแต่งงานพวกเขาก็ผูกปมเสื้อไว้ ด้วยวิธีนี้ทั้งคู่จะมีความสุขตลอดชีวิต และจะผูกไว้ด้วยกันตลอดไป”

เฉิงซื่ออวี้ทรงรู้สึกว่าดวงหทัยของพระองค์สับสนหมด

แต่ไม่อยากรำเพลงกระบี่เลย

【 ติ๊ง ความชื่นชอบของตัวละครนำชายตอนนี้ 25】