ตอนที่ 65 ฮ่องเต้ 23

Quick Transmigration System: Male God, Come Here

ระบบย้อนชีพไวๆควิกๆ : ขั้นเทพก็มาดิเคิ๊บ

ตอนที่ 65 ฮ่องเต้ 23

ยังกล้าเอ่ยว่าไม่กลัว สนมกับข้านี้อวดอ้างตัวได้ว่าทำให้เรื่องราววุ่นวายแล้ว

เฉิงซื่ออวี้ทรงนึกถึงภาพที่พระองค์ทอดพระเนตรเห็นในตอนนี้ รู้ว่าถ้าเสด็จมาช้าเพียงนิด สัตว์ร้ายคงบดขยี้นางลงแล้ว

ทรงโอบกระชับกายนางแน่นหนักขึ้น ดวงเนตรของพระองค์มืดมน และพระพิโรธนั้นก็หาใดเปรียบ

【 ติ๊ง ผู้ชายคนนี้ ดีจริงๆ 】

ลงไปข้างล่าง ไป่เหว่ยเหว่ยมองกวาด และเห็นทั้งเหลาแหลกราน

เฉินเฉิงเฉิงอยู่ตรงหน้าพระองค์ เขายังไม่รู้ว่าบุตรชายของเขาถูกสังหารแล้ว  ดังนั้นหน้าของเขาจึงไม่แสดงสีหน้าชัดเจนนัก

“ กระหม่อมไม่ทราบว่าฮ่องเต้เสด็จมา ผู้ช่วยเสนาบดีนับว่าเหลวไหล และโทษทัณฑ์นี้สมควรแก่ความตาย”

เฉิงซื่ออวี้ทอดพระเนตรยังเขาอย่างเย็นชา ในทันใดสีพระพักตร์ก็บึ้งตึง “ เจ้ามีความผิด เจ้ารู้ไหมว่าบุตรชายที่ดีของเจ้าทำอะไร?”

เฉินเฉิงเฉิงเดาแล้ว ท้ายที่สุดองค์รักษ์ล่าสังหารทั้งมวลรีบรุดมา เหตุด้วยนางสนมเจาหยีหลงออกจากวัง ว่ากันว่าเป็นคนโง่เขลาใช้การอะไรไม่ได้

ว่ากันว่า มีเจาหยีที่เพิ่งได้เป็นคนโปรดแห่งวังหลวงในชั่วข้ามคืน ถ้านางงามขนาดนั้นมันก็ดูเหมือนจะเป็นสตรีนั้นที่อยู่ชั้นบนโดยบุตรชายของเขา

ไม่น่าแปลกใจที่เฉิงซื่ออวี้ที่เพิ่งเสด็จมาพร้อมกับกระบี่ของพระองค์ สังหารทาสไปสองรายในวินาทีที่ทรงเปิดประตู

เพื่อบรรเทาโทสะของอิสตรีผู้นี้ ดูเหมือนว่าสมองของฮ่องเต้อาจไม่ใคร่ดีเสียแล้ว

เฉินเฉิงเฉิงพูดอย่างไม่กลัว “สุนัขตัวนี้รบกวนฮ่องเต้นี่เป็นความผิดของสุนัขนี้ และผู้ช่วยเสนาบดีผู้นี้จะถูกกวดวินัยอย่างเคร่งครัด”

เฉิงซื่ออวี้ทรงเยาะเย้ย "มีวินัย? นี่เจ้า สัตว์ร้ายนั้นเพิ่งได้เจอกับยมบาล เจ้าอยากได้วินัยก็ไปจัดการวินัยเองเถอะ ”

เฉินเฉิงเฉิงได้ยินแล้ว หัวใจเขาปวดร้าว บุตรชายของเขาเสียชีวิตแล้ว

“ ฝ่าพระบาท พระองค์จะสังหารบุตรของเสนาบดีผู้ซื่อสัตย์ของราชวงศ์นี้เพื่อเจาหยีแห่งย่านเขตนี้รึ หากทรงเรียนรู้เรื่องฮ่องเต้องค์แรกพระองค์จะไม่ฝึกตนจนเป็นคนยะโสเยี่ยงนี้ "

เฉิงซื่ออวี้ทรงอุ้มไป่เหว่ยเหว่ย และรู้สึกว่านางได้ยินประโยคนี้ เมื่อเขารับสั่งร่างกายของนางเกร็งแข็งขึงแข็งทื่อราวกับว่านางกลัว

ในพระทัยของพระองค์ เส้นประสาทรับความรู้สึกของพระองค์แหลกสลาย ณ บัดนี้ ทรงแทบรำลึกไม่ได้ถึงพระประสงค์ การประหัตประหารส่งผลให้ทรงรุนแรงและดุร้าย

“ เจ้ากล่าวว่า นางเป็นเพียงเจาหยี  อีกทั้งความรักของข้าต่อนางเจาหยีทำให้เสื่อมพระเกียรติ นับเป็นเจาหยีผิด  นับแต่วันนี้ อวยยศให้ไป่เจาหยีเป็นกุ้ยเฟย ชายาแห่งองค์ฮ่องเต้ ตำแหน่งขององค์ฮองเฮานั้นยังว่างอยู่ ตราหงส์นั้นให้มอบกุ้ยเฟยทรงรักษาเอาไว้เป็นการชั่วคราว วังหลังนั้นล้วนให้เป็นพระนางที่ตัดสินพระทัย  บุตรชายแห่งตระกูลเฉิน กระทำเรื่องผิดต่อผู้สูงศักดิ์ ฉะนั้นแล้วบุตรชายของตระกูลเฉินจึงถูกตัดศีรษะ และให้ประหาร3ชั่วคน

ดวงเนตรของเฉิงซื่ออวี้นั้นเต็มไปด้วยพระพิโรธ สีพระพักตร์มืดทะมึนเยียบเย็น และทรงรับสั่งเนิบช้าเป็นคำสุดท้าย “ ต้านข้ายังพออภัย  ต้านชายาข้าตายไร้ที่กลบฝัง”

ใบหน้าของเฉินเฉิงเฉิงซีดลง เขาตกใจและโกรธแค้น“ นี่มิสอดคล้องกฎหมาย ฝ่าบาท ท่านล้างผลาญข้า สวรรค์ย่อมให้ท่านทุกข์ทน”

เฉิงซื่ออวี้ทรงเยาะหยัน “ ถ้ามีคำสาปจากสิ่งสักดิ์สิทธิ ก็มาเจอกับข้าเสียเลย มา ข้าจะตัดศีรษะทั้งหมดของพวกเจ้า และแขวนซากศพของเจ้าบนกำแพง แล้วโยนทิ้งเสียนอกกำแพง”

หลังจากนั้น เฉิงซื่ออวี้ทรงหันพระองค์เสด็จจากไป ทรงมิต้องการให้ไป่เหว่ยเหว่ยได้เห็นฉากนองเลือดมากไปกว่านี้

เทศกาลบุปผาวันนี้เป็นวันที่หลั่งเลือดเป็นสายธาร

– – – – – – – – – –

เฉิงซื่ออวี้ทรงโอบอุ้มไป่เหว่ยเหว่ยตลอดทางกลับไปยังวังหลวง

ตลอดทางไป่เหว่ยเหว่ยเงียบไม่ร้องไห้หรือมีเสียงดังดวงตาของเธอว่างเปล่าและสับสน

เฉิงซื่ออวี้ทรงไม่กล้าถามนางว่านางถูกหยามหมิ่นเพียงไร

ทรงรู้สึกผิดขลาดเขลา ทรงมิคาดคิดเลยว่าอารมณ์ที่อ่อนแอสามารถปรากฏในองค์เองได้

หลังจากกลับมาที่ตำหนักประโยคแรกของ ไป่เหว่ยเหว่ย คือ“ ฝ่าบาท บ่าวผู้สนมนี้ ใคร่อยากอาบน้ำ”

เฉิงซื่ออวี้ทรงรู้สึกว่าดวงหทัยของพระองค์สั่นระทึกแรง ทรงเพียงได้แต่วางนางลงและรับสั่งว่า “เจ้าคือสนมของฮ่องเต้องค์นี้เจ้าไม่ต้องเรียกตัวเองว่าบ่าว'”