ตอนที่ 82 ฮ่องเต้ 41(จบอาร์ค ตอนสุดท้าย)

Quick Transmigration System: Male God, Come Here

ระบบย้อนชีพไวๆควิกๆ : ขั้นเทพก็มาดิเคิ๊บ

ตอนที่ 82 ฮ่องเต้ 41

อย่างไรก็ตามเฉิงซื่ออวี้ทรงไม่สดับฟัง ดวงเนตรของพระองค์ว่างเปล่าและในขณะนั้นพระองค์รู้สึกว่าฉลองพระบาทของพระองค์รู้สึกเปียกๆ

พระองค์ทรงก้มลงทอดพระเนตรและเห็นเลือดทาแผ่นดิน

พระองค์ทรงชาชินกับสิ่งนี้มากเกินไป ตั้งแต่แรกเกิดจนถึงปัจจุบัน พระองค์เสด็จมาพร้อมกับชีวิตโชกเลือด

ทำไมถึงมีเลือด?

ซูเต๋อกั๋วก็ติดตามพระองค์มาตลอด “ ฝ่าบาท ตื่นเถิด สนมจากไปแล้ว”

ท่าทีของเฉิงซื่ออวี้พลันชะงักงันแข็งทื่อ ดวงเนตรงามราวไม้ป่าไร้ที่เปรียบ รับสั่งทึมทื่อซ้ำ ๆ ว่า“ ไปแล้ว?”

ประหนึ่งว่าพระองค์ทรงไม่เข้าใจความหมายของประโยคนี้

"ไปแล้ว? เจ้าไปไหน? วันนี้เป็นวันแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ของเรา เจ้าไม่เห็นเหรอ? ทุกอย่างพร้อมแล้ว เสื้อผ้าของเหว่ยเว่ยล้วนข้าเองไปคุมให้ช่างปักหลวง…นางต้องสวมใส่มันอย่างน่าชม”

เฉิงซื่ออวี้ทรงเปิดเผยรอยแย้มสรวล เป็นยิ้มที่ลังเล รับสั่งซ้ำอย่างไร้เดียงสา” ต้องน่าชม”

ซูเต๋อกั๋วร่ำไห้โฮน้ำตาพรู "ทาสเฒ่าผู้นี้ทำผิดแล้ว บาปทาสเฒ่านี้สมควรตาย ฝ่าบาทโปรดให้หม่อมฉันตกตาย "

ทันใดนั้นเฉิงซื่ออวี้ก็ทรงกริ้ว ทรงเหวี่ยงพระบาทเตะซูเต๋อล้มออกไป “อะไรคือตายไม่ตาย? วันนี้เป็นวันมงคล ใครกล้าพูดคำที่ไม่ดีเหล่านี้ ตัดศีรษะเจ้า”

ซูเต๋อที่ถูกเตะ กระอักโลหิตและล้มลงกับพื้น

เขามองไปที่เฉิงซื่ออวี้บุคคลที่มีความเศร้าโศกและสิ้นหวัง และที่จริงแล้วก็หลบหนีความจริง เหมือนว่าไป่เหว่ยเหว่ยไม่ได้สิ้นชีวิต

เฉิงซื่ออวี้ทรงย่างพระบาทไปไม่กี่ก้าวแล้วก็สะดุด พระองค์ทรงล้มลงไปที่พื้นดิน เลือดแต้มติดกับพระพักตร์ พระองค์ขยับไม่ได้

ศีรษะของไป่เหว่ยเหว่ยยังตกอยู่ในแอ่งเลือดไม่ไกลนัก สีหน้านางไม่มีความเจ็บปวด แต่สงบและเงียบราวกับนางหลับไหลนิทรา

เฉิงซื่ออวี้ทรงนิ่งขึงแข็งทื่อราวกับก้อนหิน ทอดพระเนตรจ้องอย่างเศร้าสร้อยยังศีรษะไร้ชีพของนาง

ทันใดนั้นพระองค์ก็ทรงพระสรวลแล้วรับสั่งว่า “ เหว่ยเหว่ย พื้นดินมันเย็น เจ้าจะนอนบนพื้นได้อย่างไร ให้ข้าช่วยเจ้า”

หัตถ์ของพระองค์สั่นและประคองศีรษะนาง “หนาวมากไหม? ปกติเจ้าอบอุ่นนัก”

เฉิงซื่ออวี้ทรงกอดศีรษะไว้ในอ้อมพระพาหา พระองค์ถอดฉลองพระองค์ออกแล้วพันโอบรอบนางราวกับว่านี่ช่วยทำให้อุณหภูมิอันอ่อนโยนบนใบหน้าของนางหวนกลับมา

แต่มันหนาวเกินไป นางหนาวเกินไป

พระองค์ไม่สามารถทำให้นางอบอุ่นได้

พระองค์…ฆ่านาง

เฉิงซื่ออวี้พลันทรงไม่มีเลือดเวียนอยู่บนใบหน้าของพระองค์ พระองค์ทรงมองดูหาเลือดทุกที่และดูร่างของไป่เหว่ยเหว่ย ทรงตะลึงลาน ผู้คนของพระองค์หมดหวังแล้ว

คล้ายเหล็กไนต่อยทิ่มแทงพระองค์ให้เจ็บปวดโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า

ความเจ็บปวดจากดวงหทัยแหลกสลาย จนพระองค์ล้มทลายลงอย่างสิ้นเชิง ทรงคล้ายหมาป่าเดียวดายตัวที่สูญเสียคู่ของมันไป วรกายของพระองค์ก็ปวกเปียกอ่อนลงราวกับกระดูกสันหลังได้หักพัง

คลุกดินขณะอัสสุชลหลั่งรินอาบพระพักตร์ ทรงพระสรวลออกมาลั่นก้อง โลหิตอันสิ้นหวังจากการกัดพระทนต์ราวจะให้สิ้นชีพ มันแทรกซึมผ่านร่องฟันจนล้นหลั่งออกมาแล้ว

วิปโยคกำสรดจนถึงที่สุดแล้ว แม้แต่จะร่างของพระองค์กำลังจะแดดิ้นสิ้นแล้ว

ฮ่าฮ่า ถ้าไม่มีเจ้า แล้วอาณาจักรนี้มีประโยชน์อะไรบ้าง?

เมื่อพระองค์ทอดพระเนตรเห็นนางครั้งแรก นางกำลังยืนอยู่ในสระน้ำทำให้พระองค์ทรงลอบเหลียวมอง

ในสายพระเนตรของพระองค์ ทุกสีในโลกรวมแล้วก็มีไม่เท่าครึ่งหนึ่งที่ปรากฎอยู่กับนาง

ที่แท้แล้วพระองค์ก็ทรงหวั่นไหวเสียแล้ว

【 ติ๊ง กลยุทธ์ประสบความสำเร็จ ได้รับคะแนนความรักกรุณาเลือกความปรารถนาของคุณ】

ไป่เหว่ยเหว่ยและระบบก็ออกจากที่เกิดเหตุมานาน จึงไม่เห็นปฏิกิริยาของเฉิงซื่ออวี้

เธอได้ยินเสียงเตือนจากระบบและตอบทันทีว่า“ ชีวิต”

ชีวิตของเธอเป็นเพียงการแข่งขันกับเวลา

การยืดอายุ การใช้งานได้อีกหนึ่งเดือน โฮสต์ต้องการตื่นขึ้นทันทีไหม】

ไป่เหว่ยเหว่ย ไม่ลังเลที่จะพยักหน้าและตอบกลับ“ ใช่”

【 ติ๊ง ได้รับความต้องการของโฮสต์แล้ว】

ไป่เหว่ยเหว่ยฉับพลันเข้าสู่ความมืดที่คุ้นเคยเงียบสงบและสบาย

+++++++++++++++++++++++

ที่สุดก็จบแล้ว

ขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตาม  ผู้แปลเองแปลหักโหมเพราะที่จริงมีภารกิจอื่น

อันนี้แปลสดลงสด จบบทก็แปะเลย ก็ไม่น่าเชื่อว่า ทำได้ในเวลาเจ็ดแปดวัน

ตอนแรกกะว่าแปลเล่นๆ ทิ้งไว้ พอเจอว่ามีผู้ติดตามอ่านก็รู้สึกต้องรับผิดชอบ

จึงแปลให้จบอาร์ค และคงจะแปลไว้เท่านี้

ขอบพระคุณที่ติดตาม