ตอนที่ 42 กลับมาเจอชีวิตจริง ขยี้สวะ (2)

Quick Transmigration System: Male God, Come Here

ระบบย้อนชีพไวๆควิกๆ : ขั้นเทพก็มาดิเคิ๊บ

ตอนที่ 42 กลับมาเจอชีวิตจริง ขยี้สวะ (2)

ไป่เหว่ยเหว่ยกองทั้งตัวลงใส่ร่างของ ไป่เหยาเหยา กระทุ้งเข้าแรงซะจนลิ้นจุกปากเจ้าหล่อนเลย

ไป่ฉางเหยียนกดเรียกคนทันควันตามหมอพร้อมโวยลั่น “ หมอ ลูกสาวผมป่วยแล้ว!”

พยาบาลและแพทย์ที่สแตนด์บายรีบกรากมากู้ชีพของอะไรซักอะไรไม่รู้ล่ะ ตรงที่เกิดเหตุ

ไป่เหว่ยเหว่ยได้ยินเสียงจากระบบเตือนเป็นครั้งสุดท้ายก่อนเธอจะสิ้นสติ

【ชีวิตของโฮสต์กำลังจะพินาศ โปรดทำภารกิจชิ้นต่อไปให้ลุล่วงโดยเร็ว】

ไป่เหว่ยเหว่ยแทบอยากทุบระบบ ตอนที่เธอเอ่ยว่า “ ฉันกำลังจะตายเหรอ?”

ระบบตอบซ้ำ“ ไม่มีทาง แต้มความรักเอาไว้จ่ายค่ายาเพิ่มชีวิต จะไม่มีเวลาสำหรับคุณอยู่ต่อในโลกนี้อีกต่อไป แต่ระบบจะให้คุณโคม่าสามวันรวด ฟรีไม่มีชาร์จ ' ไม่ต้องจ่ายคืน "

ไป่เหว่ยเหว่ยอยากตะโกนด่าแม่ แม่_

ไอ้ความรู้สึกของมือใหม่หัดเปย์ แล้วมาเจอ 'เปิดกล่องของขวัญ' ฟรี  โอย ระบบกากพรรณไหนฟะขี้ตืดอย่างไร้คุณธรรม

พอไป่เหว่ยเหว่ยเป็นลมเสร็จสรรพ หมอก็แบกพาเธอกลับไปที่ปลอดภัย

ถึงเขาจะมีสุขภาพไม่ดี ไป่ฉางเหยียน ก็กะจะลุกขึ้นและไปเข้าห้องผ่าตัดกับหมอด้วย

ไป่เหยาเหยา กังวลมาก เธอไม่ได้คาดคิดว่าพี่สาวที่พะงาบๆจะตาย จะมีแรงลุกขึ้นมาได้

นัยน์ตาเธอเปี่ยมแววอริ และดูเหมือนว่าเธอไม่ไหวจะทนแล้วที่ไป่เหว่ยเหว่ยยังมีชีวิตอยู่อีก

เธอเห็นหน้าเศร้าของไป่ฉางเหยียน และเก็บความรู้สึกของเธอทันที เธอบอกเขาปริ่มไปด้วยความสงสาร:“ พ่อ พี่ของหนูไม่เป็นอะไรหรอก”

แย่หน่อยที่ใบหน้าของเธอเลือดอาบ ทั้งยังถูกทุบซะจนคล้ายกับหมู เยินซะมองไม่ออก แต่หน้าเธอโคตรตลกให้10 เต็ม 10

ไป่ฉางเหยียนตรึกตรองเรื่องที่ว่าลูกสาวเขาเพิ่งฟื้นขึ้นมาและโวยใส่ไป่เหยาเหยา แบบชนิดที่ดูแล้วเหมือนว่าจะเกลียดเธอจนเข้ากระดูกแล้ว

เขาก็เลยคิดต่อไปว่า แล้วอีท่าไหนลูกสาวของเขาถึงวูบไปตอนทีแรก  ก็มีแต่ไป่เหยาเหยาที่อยู่ตอนเป็นเรื่อง

ดวงตาของไป่ฉางเหยียนเยียบเย็น

ไป่เหยาเหยาเลยพูดต่อไปเรื่อยๆว่า “พี่สาวเพิ่งฟื้นขึ้นมา หัวสมองก็ยังไม่แจ่มชัด ก็เพราะอย่างนั้นพอเธอลุกขึ้นมาได้เธอก็เลยไม่ค่อยเหมือนตัวเองตอนปกติเท่าไหร่ ถึงได้มาด่ากราดลูก มาตีลูก ลูกไม่กลัวเจ็บหรอกค่ะ ตราบเท่าที่พี่เค้ายังได้ลุกขึ้นมาอีกครั้ง ทุกอย่างถือว่าเรียบร้อยดีอยู่ค่ะ "

แม้ว่าไป่ฉางเหยียนจะสงสัยเรื่องไป่เหยาเหยา แต่ก็สงสัยขึ้นมาลอยๆ

ไป่เหว่ยเหว่ยชอบลูกสาวคนที่สองนี้เสมอ

แม้ว่าหัวใจจะมีข้อกังขา ไป่ฉางเหยียนยังมีเรื่องต้องตกลงใจหลังจาก ไป่เหว่ยเหว่ยฟื้นขึ้นมา

ไป่เหยาเหยา จู่ ๆ ก็พูดว่า“ พ่อ พี่สาวฉีกเอกสารทิ้งแล้ว ลูกจะทำสำเนาให้เซ็นอีกครั้งนะ”

ไม่มีลายเซ็นของไป่เหว่ยเหว่ย มีลายเซ็นของไป่ฉางเหยียนก็ยังใช้ได้

ไป่ฉางเหยียนไม่เห็นด้วยบัดเดี๋ยวนั้น เพราะความสงสัยในใจของเขา “ ไว้ค่อยคุยเรื่องนี้หลังพี่เค้ารักษาตัวแล้ว”

ไป่เหยาเหยา รู้แล้วว่า ไป่ฉางเหยียนคิดสงสัย เธอสงวนท่าทีไว้อยู่ เว้นไว้ก็ตรงที่ริมฝีปากของเธอบิดเบ้และแววร้ายๆแรงๆในดวงตา แต่น้ำคำเธอก็ยังอ่อนโยนเมื่อเธอกระซิบ“ ดีค่ะ พี่สำคัญที่สุด”

- - - - - - - - -

“ ลุงใหญ่ฉิน ผมว่าผมจับอารมณ์ได้ละ”

ประโยคนี้สร้างความประหลาดใจให้แก่ท่านคณบดีฉินฉิวของโรงพยาบาล กระทั่งทำเอาถ้วยกาแฟในมือของเขาหลุดมือร่วงลงพื้น

ครั้นเขาเงยหน้าขึ้น ก็เห็นชายที่นั่งอยู่เบื้องหน้าเขา

ชายผู้นี้เป็นความภาคภูมิใจของตระกูลเย่ของพวกเขา

เย่ อวี้ซวน

กระนั้นชายผู้ค้ำตระกูลเย่ด้วยฝ่ามือเดียวนี้ ป่วยด้วยโรคพิสดาร

เขาไม่สามารถรู้สึกถึงความสุขและความเศร้าโศกของผู้คน

เช่นเดียวกับเครื่องจักร เย็นชายิ่งนักและไร้อารมณ์จนเย็นยะเยือก

ผู้อื่นร่ำไห้ เขามองผู้อื่นร่ำไห้

ผู้อื่นหัวเราะ และเขาก็มองผู้อื่นหัวเราะด้วย

เช่นเดียวกับพระเจ้าที่ไร้ความรู้สึกใด ๆ เขาเหินห่างและมองข้ามผู้คนนัก

เป็นเย่ อวี้ชวนเยี่ยงนี้ ที่เป็นความภาคภูมิใจของพวกเขา แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นลูกระเบิด เช่นนี้จึงทำให้ผู้คนทั้งหวั่นหวาดและทั้งรู้สึกนับถือ