ตอนที่ 67 ฮ่องเต้ 25

Quick Transmigration System: Male God, Come Here

ระบบย้อนชีพไวๆควิกๆ : ขั้นเทพก็มาดิเคิ๊บ

ตอนที่ 67 ฮ่องเต้ 25

ไป่เหว่ยเหว่ยไม่กล้าขยับขณะที่ทรงเป่าแผลเบา ๆทีละรอบ

ร้ายแรงเสียยิ่งกว่าจูบ

ใบหน้าของไป่เหว่ยเหว่ยแดงก่ำ ปลายนิ้วเท้าจิกงุ้มค่อสัมผัสอารมณ์ และยากจะทานทน

ถ้าเธอหัวเราะออกมา เธอคาดว่าต้องโดนเฉิงซื่ออวี้ลากออกไปทิ้ง

เพื่อเบี่ยงความสนใจตัวเอง ดวงตาของเธอจึงมองไปยังร่างกายของเขา

แต่เธอพบว่าเขามีร่องรอยแผลอยู่หลายแห่ง

มีรอยแส้ รอยไหม้ แผลมีด แผลเจ็บจากขวาน ...

ไป่เหว่ยเหว่ยตกตะลึง เขารอดชีวิตจากบาดแผลมากมายขนาดนี้ได้อย่างไร

แทบจะไม่มีหาที่ว่างเนื้อดีไม่ได้จากทุกกระเบียดนิ้วผิวบนร่างกายนี้

มันน่าตกใจ ขนาดที่ทำให้คนเราไม่กล้ามองตรงๆกับแผลพวกนี้ได้

เขามีบาดแผล แผลจริงขณะที่สิ่งที่เธอเจอมันแค่รอยขีดข่วน

น้ำตาร่วงจากดวงตาของไป่เหว่ยเหว่ยอีกครั้ง เธอเอื้อมมือออกไปและแตะบาดแผลเบาๆ“ เจ็บไหม?”

การเคลื่อนไหวของเฉิงซื่ออวี้ชะงักงัน น้ำเสียงอ่อนโยนและความนัยแฝงเร้นของเธอทำให้ดวงหทัยของพระองค์รู้สึกหวานชื่น

ขัดเจนอยู่ว่า สิ่งที่น่ารังเกียจที่สุดในชีวิตของเขา คือความเห็นอกเห็นใจและเมตตาสงสารจากผู้อื่น

อย่างไรก็ตาม ยามที่ทรงได้พบกับไป่เหว่ยเหว่ย ทรงตระหนักว่ายังมีบางคนในโลกนี้ที่สามารถเยียวยาบาดแผลในดวงหทัยของพระองค์ได้

เฉิงซื่ออวี้ตรัสนุ่มนวล “ ไม่เจ็บแล้ว ผ่านไปแล้ว”

【 ติ๊ง ความนิยมของตัวละครนำชายอยู่ที่ 65 】

ไป่เหว่ยเหว่ยยิ้มอิดเอื้อน“ ข้าไม่เจ็บแล้ว เช่นนั้นฝ่าบาทโปรดอย่าทรงเป็ฯกังวล เพียงว่าข้าถูกหมิ่นและข้าไม่เหมาะที่จะอยู่ในวังหลวงอีกต่อไป ข้าวอนขอฝ่าบาทโปรดทรงประทานแพรขาวให้ข้า(ผู้แปล-ชาววังผูกคอตาย)ให้ข้า ... จบสิ้น เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ของข้า "

ดวงเนตรของเฉิงซื่ออวี้นั้นวาววับด้วยความเจ็บร้าว ทรงกัดพระทนต์ รับสั่งตอบว่า“ เจ้ามีข้า เลิกคิดตายได้แล้ว”

ไป่เหว่ยเหว่ยไม่รู้มีชีวิตไปอีกเพื่ออะไร“ ข้าขอร้องฝ่าพระบาทให้ข้าโกนศีรษะและไปใช้ชีวิตอยู่ใต้โคมฟ้า“(ผู้แปล -blue light เปล่าเปลี่ยวทุกข์ทน)

เฉิงซื่ออวี้พูดด้วยความโกรธว่า“ เจ้าให้ข้าปล่อยเจ้า จะให้ข้าทำลายล้างวัดให้หมดหรือไม่”

ไป่เหว่ยเหว่ยได้แต่กล่าวด้วยความคับข้องใจ“ ท่านน่ะ อะไรก็ไม่ยอมให้ข้าทำให้ข้าไป  แต่ท่านเป็นฮ่องเต้ ฮ่องเต้นั้นถูกเสมอ "

หนูน้อยนี้เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ของนางเศร้าเหลือเกิน แต่นางก็อ่อนหวานน่าเอ็นดู

แม้ตอนนี้ทรงหวั่นว่าหลังจากเกิดเรื่องนี้จะทำร้ายให้นางอุปนิสัยแปรเปลี่ยนไป

โชคดีที่นางยังเป็นดรุณีน้อยที่โง่เขลา

เฉิงซื่ออวี้ทอดพระเนตรมองดูร่องรอยบนกายนาง ยิ่งมองมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งบาดตามากเท่านั้น“ ถ้าเจ้าไม่สามารถลืมเรื่องนี้ได้ ข้าก็จะทำให้เจ้าลืม”

หลังจากนั้น ทรงผลักนางลงไปในน้ำ

ทั้งร่างของไป่เหว่ยเหว่ย วาบคิดขึ้นมา ได้เลย แต่จะพาฉันจมน้ำตายไหมนี่

นอนลอยในอ่างอาบน้ำ ก็ยังสนุกดี

วินาทีต่อมา เฉิงซื่ออวี้ก็พุ่งลงน้ำและทรงปิดริมฝีปากที่สั่นระริกของนาง

ไป่เหว่ยเหว่ยหายใจไม่ออก เธอทำได้เพียงเปิดริมฝีปากของเธออย่างไร้เรี่ยวแรงและชิวหารุกล้ำราวโจมตีด้วยกระบี่

จูบที่รุนแรงทำให้เธอหายใจไม่ออกและจองจำเธอจนเจ็บ  ทำให้ไป่เหว่ยเหว่ยทั้งร่าง ตกอยู่ในภวังค์ที่แปลกประหลาด

ไร้ที่ซ่อนและไร้ทางสู้

แรงกำลัง และวรกายแข็งแกร่งของเฉิงซื่ออวี้ ประดุจกรงเหล็กที่ผูกมัดเธอไว้แน่น ลิดรอนให้เธอไม่มีสิทธิ์หายใจ

เมื่อเฉิงซื่ออวี้ทรงพาเธอขึ้นจากน้ำ  ไป่เหว่ยเหว่ยรู้สึกว่าวิญญาณทั้งหมดของเธอล่องลอยหาย

เธอคิดว่าเธอเล่นเรื่องนี้ขีดพลังชีพอยู่ในเขตที่ทำไหว แต่กลับค้นพบว่าเธอเล่นจนหมดขีดค่าพลังชีพแล้ว!

เฉิงซื่ออวี้ก็คือมอนสเตอร์(ผู้แปล-สัตว์ร้ายในเกมคอมพ์)