ตอนที่ 49 ฮ่องเต้ 5

Quick Transmigration System: Male God, Come Here

ระบบย้อนชีพไวๆควิกๆ : ขั้นเทพก็มาดิเคิ๊บ

ตอนที่ 49 ฮ่องเต้ 5

นับแต่ฮ่องเต้สั่งให้คนโยนไป่เหว่ยเหว่ยลงสระน้ำ หลายคนก็เลยลงโทษไป่เหว่ยเหว่ยด้วยการโยนเธอลงน้ำ

“ ทราบแล้ว เหนียงเหนียง”

ขันทีหลายนายรีบคว้าไป่เหว่ยเหว่ยและโยนเธอลงไปในสระบัวที่อยู่ถัดจากพวกเขาไปตรงๆ

เมื่อร่างของไป่เหว่ยเหว่ยดิ่งลงไปในน้ำเธอได้ยินเสียงเตือนที่คุ้นเคย

【 ติ๊ง นักแสดงนำชายกำลังมาถึง】

ไป่เหว่ยเหว่ยแสร้งทำเป็นว่ายน้ำไม่เป็น เธอต้องดิ้นรนในน้ำอยู่หลายวินาที ก่อนที่จะเอื้อมคว้าเศษซากลอยฟ่อง และเธอก็ผุดศีรษะขึ้น

เธอกระอักกระไอสองสามครั้ง ข้างหน้ามีสตรีล้อมเธอไว้เป็นวง บุรุษที่ยืนอยู่ตรงกลางสวมชุดสีเหลืองสดใส ชัดเจนว่าเป็นเป้าหมายที่เธอจะโจมตี

เสียงไอของเธอดูเหมือนจะดึงดูดความสนใจของผู้คนเหล่านั้น

จำได้ว่าเป็นเสียงเฉินเฟย  “ ฝ่าบาท อารมณ์ของไป่ต้ายิงดื้อรั้นเหลือเกิน และโฉมหน้านางอัปลักษณ์นัก กลัวว่านางจะทำให้คนหวาดผวา ดังนั้นนางจึงถูกลงโทษให้ยืนอยู่ในสระน้ำ”

บุรุษผู้นั้นดูไม่ใส่ใจ แต่ดวงตาของเขาลึกล้ำ มืดมนและหาที่เปรียบมิได้ ประดุจว่าแสงใด ๆ ที่แผ้วพานเข้ามาจะถูกดึงดูดไว้จนไม่หลงเหลือ

เขาเหลียวกลับอย่างคร้าน เนิบเนือย ราวกับว่าเขาไม่แยแสว่าเขาจะเห็นสิ่งใด ..

จากนั้นเขาก็นิ่งขึง ไปจนหมดทั้งมวลแล้ว

สตรีนางนั้นยืนอยู่ในสระหรือหากจะกล่าวให้ถูกต้อง ก็คือดรุณีน้อย แหงนเงยศีรษะนิดๆดวงตาคู่ใสกระจ่างราวท้องฟ้าพร่างดาวจับจ้องมองเขาอยู่

ริมฝีปากมิได้แดงเจิดจ้า ผิวนางขาวผ่องราวสาลี่ ใบหน้างามล้ำแต้มแต่งด้วยความไร้เดียงสานิดๆ ผมยาวหนาของนางยุ่งเหยิง แต่ชวนให้ผู้คนวาบหวามใจนัก

จากสระจึงซึมน้ำจนโชกผ้าของเสื้อสีเขียวอ่อนของนางและแนบรัดรึงเข้ากับร่างน้อย แต่งามนัก

นางดูคล้ายจะประหวั่นอยู่น้อยๆ ยามที่นางเหลือบเหลียวมองเขาอย่างพิศวง

ดวงตาเหล่านี้ หางตาของนางชี้ขึ้นน้อยๆและเรื่อสีชมพู งามประหนึ่งป่าดอกเถาฮวาบานสะพรั่งต้นฤดู เลิศล้ำล้นพ้น

บุรุษผู้นั้นรู้สึกว่าหัวใจเขาถูกกระแทก แต่ก็ไม่เจ็บปวด แต่ก็รู้สึกเคืองระคาย เขาขมวดคิ้วและพลันมองเหลือบออกไปเสีย คล้ายว่าเขาไม่อาจทานทนต่อสายตาจับจ้องของไป่เหว่ยเหว่ยได้

【 ติ๊ง ความนิยมของนักแสดงนำชายอยู่ที่ 10 】

ไป่เหว่ยเหว่ยไม่มีปฏิกิริยาใดๆ  เธอแค่มุ่งเน้นที่เผยโฉมของเธอให้เห็นความแจ่มกระจ่างซื่อใสไร้เดียงสา

สีที่เธอแต้มลงบนใบหน้าเธอนั้นมาจากพรรณพืช มันจะหลุดร่วงออกเมื่อเจอกับน้ำ ก่อนหน้านี้แม่คนโง่เจ้าของร่างเดิมกลัวว่าเครื่องสำอางสุดสยองของนางจะจาง เลยใช้เครื่องสำอางที่ไม่หลุดเมื่อโดนน้ำ ดังนั้นเธอจึงต้องล้างหน้าอยู่นานเพื่อล้างเครื่องสำอาง

เธอน่าจะอวดโฉมของเธอเสียตอนนี้ และไม่ได้คิดกะจะแต้มแต่งอารมณ์ของเขาให้ชอบเธอขึ้นอีก

คะแนนความนิยมเหล่านี้หยุดลงตรงไหน?

ระบบพูดอย่างเยือกเย็น“ คุณบอกไว้ว่า ในฐานะผู้เกลือกมากับซากศพ เขาหรือจะหวั่นไหวด้วยความงาม”

ไป่เหว่ยเหว่ยเงียบไปพักหนึ่ง“ ระบบคุณไม่คิดว่าค่าวัดสายตาของเขานั้นดีเกินไปเหรอ? ระดับ 5/20 หรือมากกว่า”

ระบบ:“?”

ไป่เหว่ยเหว่ย:“ ฉันไม่เห็นหน้าเขาตอนฉันยืนอยู่ตรงนี้ เขาจะเห็นฉันได้ไง มันไกลเกิ๊น"

ระบบกำลังว่าจะตอบเมื่อไป่เหว่ยเหว่ยถอนหายใจ“ นับว่าเพียงพอแล้ว โฉมหน้าอันสะคราญล้ำของข้าดั่งดวงสุริยาอันสาดส่องทั่วทั้งพิภพ แม้แต่ดวงเนตรที่สุดแสนมืดมนยังแจ่มจ้า เยี่ยงนี้ไงเล่าที่ทำให้ผู้อื่นเห็นโฉมงามล้ำของข้าได้จากระยะไกล”

ระบบรู้สึกว่ามันเข้าไม่ถึงแล้ว และคำว่าหน้าไม่มียางก็เอามาใช้อธิบายกับโฮสต์ไม่ไหวแล้ว มันหมดคำพูดแล้ว

เฉิงซืออวี้ซึ่งอยู่ห่างๆไกลๆ ก็ต้อนฝูงนางสนมไป อย่างสง่า-ผ่าเผย- เลยลับไปนู้นนน

ตอนไป่เหว่ยเหว่ยกำลังคิดว่า 10 คะแนนความชอบที่เธอได้นั้นเป็นแต้มเก๊ ขันทีประจำข้างองค์ฮ่องเต้ก็มาถึง และให้คนพาเธอกลับไปที่ตำหนักฉิงหย่วน

กลับไปถึงแล้วไป่เหว่ยเหว่ยเพิ่งล้างตัว ก็ได้รับแจ้งว่าฮ่องเต้จะมานอนที่นี่คืนนี้

หลังจากส่งขันทีกลับ

ไป่เหว่ยเหว่ยรีบวิ่งไปที่กระจกทองเหลืองทันทีและเริ่มทาสีเขียว ม่วงและสีม่วงบนใบหน้าของเธอ สีสดใสเหล่านี้แสบตาคนดีนัก