ตอนที่ 47 ฮ่องเต้ 3

Quick Transmigration System: Male God, Come Here

ระบบย้อนชีพไวๆควิกๆ : ขั้นเทพก็มาดิเคิ๊บ

ตอนที่ 47 ฮ่องเต้ 3

หลายคนตรงนั้นถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่พวกเขารู้สึกว่า วันนี้ ไป่เหว่ยเหว่ย นั้นค่อนข้างต่างจากเมื่อก่อน

อาหารมื้อนั้นธรรมดามาก เมื่อมองแวบแรก ก็ดูออกว่ามาจากโรงครัวหลวง

ไป่เหว่ยเหว่ยก็ไม่จู้จี้จุกจิกและเข้านอนทันทีหลังจากรับประทานอาหาร

เธอยังคงเป้าหมายของการฟื้นพลังของเธอ แล้วก็สื่อสารกับระบบตามปกติก่อนเข้านอน

“ ฉันต้องใช้ชีวิตในเวลานี้นานเท่าไหร่?”

ระบบคิดและตอบ:“ เมื่อเวลาผ่านไป คุณน่าจะมีเวลาสามเดือน” อัตราการเปลี่ยนแปลงในโลกนี้คือหนึ่งเดือนต่อวัน ดังนั้นสามวันของชีวิตในฐานะคนที่เป็นผักก็เท่ากับสามเดือนที่นี่

นับว่าข่าวดี ไม่รีบอย่างโลกไป่สุดท้าย

ไป่เหว่ยเหว่ยเอ่ยว่า:“ คุณรู้อะไรบ้างเรื่องเฉิงซื่ออวี้?”

ระบบดูเหมือนจะค้นหานิดนึง “ มีแค่ข้อมูลทั่วไปไม่มากนัก ท้ายที่สุดแล้วในโลกนี้คุณยังเป็นมือใหม่และฉันได้ให้แต้มต่อคุณแล้ว จะช่วยให้คุณรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเป้าหมายได้”

หลังจากบอกแล้ว ระบบโอนข้อมูลพื้นฐานของเฉิงซื่ออวี้ไปให้ไป่เหว่ยเหว่ย

หลังจากที่ไป่เหว่ยเหว่ยอ่านจบ ร่างกายของเธอก็สั่นสะท้าน ขนาดว่าเห็นชัดๆว่าเธอห่ออยู่ในผ้าห่ม

เฉิงซื่ออวี้คนนี้เป็นตัวละครเขี้ยวลากดิน

ว่าไว้ว่าบุคคลนี้ไม่มีคุณสมบัติที่จะนั่งบนบัลลังก์ เขาเป็นลูกของนางกำนัลในวังหลวงและไม่ได้รับการยอมรับจากฮ่องเต้ตั้งแต่เด็ก

เพื่อล้างชะตากรรมที่ถูกทอดทิ้ง เฉิงซื่ออวี้เข้ากองทัพตั้งแต่ยังเด็ก และใช้เส้นทางโชกเลือดในค่ายทัพเขาจึงกลายเป็นนายทัพผู้น่าสะพรึง

ต่อมา การต่อสู้เพื่อครองราชย์นั้นดุเดือด และองค์ชายรัชทายาทและองค์ชายรองได้เข้าร่วมกองกำลังเพื่อบังคับให้ฮ่องเต้สละราชสมบัติ

ในนามของฝ่ายฉิงจวิน เฉิงซื่ออวี้ได้นำกองทัพ 100,000 นายเข้าสู่พระราชวังโดยตรง

อ้างว่าเขาไปช่วยแผ่นดิน แต่ในท้ายที่สุดองค์ชายรัชทายาทและองค์ชายรองสิ้นพระชนม์ ในขณะที่ฮ่องเต้คือ ... ก็สิ้นพระชนม์กับเขาด้วย

เฉิงซื่ออวี้กล่าวว่าเขามาไม่ทันเวลาและพวกที่ตายก็ตายไปเสียแล้ว

เยี่ยงนั้นเขากลายเป็นฮ่องเต้

บอกว่าเขาไม่ได้ฆ่าพวกเขา ใครจะเชื่อ?

อย่างไรก็ตาม วิถีเหล็กและโลหิตของเฉิงซื่ออวี้ และวิธีการเหนือฟ้าได้จัดการอาณาจักรให้เป็นระบบระเบียบอย่างดี ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าว่าอะไร

ไป่เหว่ยเหว่ยสรุปว่า“ เป้าหมายของโลกนี้ ฟังดูว่าน่าจะไม่ได้อ่อยมาง่ายๆ”

ในโลกที่ผ่านมาหานเจิ้งอวี้อย่างน้อยก็เมตตา

ในโลกนี้ เฉิงซื่ออวี้นี่มันบทมือสังหารระดับเทวะ

ผู้ชายประเภทนี้เหี้ยมและเดนมนุษย์ เขาเป็นคนที่เล่นงานได้ยากที่สุด

ระบบตอบอย่างเย็นชา“ สู้ๆ สู้ๆ…”

ไป่เหว่ยเหว่ยเหยียดมุมปากเธอขึ้น“ เดี๋ยว ฉันยังไม่ได้รางวัลสำหรับการทำภารกิจลุล่วงในโลกใบสุดท้ายใช่ไหม? รางวัลของฉันอยู่ที่ไหน”

ระบบเงียบไปครู่หนึ่ง“ โอ้ คุณไม่จำเป็นต้องเตือนฉัน ฉันไม่ลืม ฉันจะคุ้ยหาให้”

ยังจะให้เชื่อคะแนนจากระบบนี่เหรอ คุ้ยหารางวัลเนี่ยนะ มันไปเอาออกมาจากขยะเหรอ?

ระบบ:“ เจอแล้ว โปรดรับมอบ”

【 ติ๊ง รางวัลโฉมงามเปี่ยมสีสัน รับมอบแล้ว】

โฉมงาม?

โฉมสคราญ!

ไป่เหว่ยเหว่ยรีบลุกกระฉับกระเฉงและเธอก็พุ่งลงจากเตียงไปส่องกระจกทองเหลือง

ผู้หญิงแบบไหนที่ไม่ตื่นเต้น เธอไม่ตื่นเต้นสักหน่อย แค่ไม่เคยเห็นสีหน้าตัวเอง เธอดังนั้นเธอจะไม่สงสัยได้อย่างไร

เป็นผลให้จากการสะท้อนออกมาจากกระจกสีบรอนซ์เธอเห็นใบหน้าสีขาว, สีเขียว, สีแดงและสีม่วงของวิญญาณชั่วร้าย

ไป่เหว่ยเหว่ยสยองเงาสะท้อนของกระจกในมือของเธอและไม่ไหวจริงๆจนทำมันหล่นเมื่อเธอตะโกน“ ผี!”

นี่โฉมงามแล้วหรือ? งามหาใดเปรียบ นี่เป็นเพียงใบหน้าที่สุดหาใครมาเปรียบเทียบได้

คนที่เห็นแบบนี้คงพึงประเมินตัวเองแล้วรู้จักเจียมหนังหน้า ตรอมตรมได้แต่วิ่งไปหาขื่อ

ระบบไม่สามารถช่วยได้ แต่ปิดหูไว้“ คุณล้างหน้าออกไม่ได้เหรอ?”

ไป่เหว่ยเหว่ย:“ เรื่องการล้างหน้าไม่ใช่ประเด็น ทำไมเจ้าของร่างเดิมแต่งหน้าซะเหมือนผี?”

ระบบกลับลำควับ“ โอ๊ะ ข้อมูลซับซ้อนสุดๆ ฉันลืมส่งไปให้คุณ  คือว่าเจ้าของร่างเดิมนึกว่าแต่งหน้าแบบนี้แหละสวยสุดแล้ว ดังนั้นเธอเลยแต่งหน้าประหลาดมาตลอด”