ตอนที่ 68 ฮ่องเต้ 26

Quick Transmigration System: Male God, Come Here

ระบบย้อนชีพไวๆควิกๆ : ขั้นเทพก็มาดิเคิ๊บ

ตอนที่ 68 ฮ่องเต้ 26

ไป่เหว่ยเหว่ย: "004 ช่วยฉันด้วย!"

ระบบจะมีความสุขมากจนจะบินได้“ทำกัน ทำกัน ทำกัน อา ผมสามารถปกป้องคุณในขณะที่คุณทำกัน เหอ เหอ เหอ.”

ไป่เหว่ยเหว่ย: จุดนี้ต้องเขวี้ยงหินใส่แล้ว ใช่เหรอว่าเธอไม่ได้เกลียดกันกับระบบมาก่อน ตอนมีชีวิตอยู่ในอดีต?

เฉิงซื่ออวี้ทรงจุมพิตจูบร่องรอยจากการที่นางถูก 'หมิ่นเกียรติ' แต่ทรงดุดันนัก จนรู้สึกราวกับว่าทรงกำลังกัดทึ้งเนื้อของเธอ

ไป่เหว่ยเหว่ยตกใจ “ ฝ่าบาท ทรงกำลังทำอะไรอยู่”

เฉิงซื่ออวี้ทรงชะงักและเงยพักตร์ ดวงเนตรของเขาเต็มไปด้วยเปลวไฟลุกโชน ” เรากำลังช่วยเจ้าลบล้างร่องรอยที่ผู้อื่นทิ้งไว้บนเรือนกายของเจ้า ข้าจะทำให้เจ้าลืมชายอื่น ชายเดียวที่เจ้าจำได้นับแต่วันนี้คือข้า”

สัตว์ร้าย อา

พยายามเกลี้ยกล่อมเธอด้วยวิธีหรูเลิศ

เฉิงซื่ออวี้ทรงอุ้มนางขึ้นมาจากใต้น้ำ ผมของนางยุ่งเหยิง แผ่พลิ้วลงมากระจัดกระจาย ขับผิวขาวราวหิมะของคอไป่เหว่ยเหว่ย นางสั่นสะท้าน

ทรงทอดพระเนตรเห็นภาพเช่นนี้และแสงในม่านตามืดลงด้วยแววตาอันหิวโหย พระเพลาช่วงขายาวย่างก้าว และเสด็จออกจากอ่างอาบน้ำ

ที่ขอบของอ่าง แขวนผ้าป่านมัสลินลงจากตั่งเตียงขนาดใหญ่

ทรงกด ไป่เหว่ยเหว่ย บนตั่งเตียง พร้อมกับกล้ามเนื้อเปล่าบนวรกายของพระองค์ ทรงสิริโฉมสวยงามเฉิดฉัน เงาหม่นปรากฏทาบบนพระพักตร์งามหล่อเหลาของพระองค์ และปรากฎความปรารถนาที่จะกลืนกินอาหารอยู่เบื้องพระพักตร์

ไป่เหว่ยเหว่ยสั่นสะท้าน  เป็นไปไม่ได้ที่เวลานี้จะสร้างเงื่อนไขข้อตกลง? อะไรนั่นที่อยู่ที่ข้างล่างนั่น?

เธอเอื้อมมือออกไปกันไว้ตามสัญชาตญาณ แต่มือของเธอถูกจับแน่น เสียงของเฉิงซื่ออวี้พร่า “ อย่ากลัวเลย ข้าจะอ่อนโยน”

อ่อนโยน? กดตัวเธอลงจนเธอโดนบีบเป็นถั่วเขียวแห้ง นี่นะอ่อนโยน

ไป่เหว่ยเหว่ยร้องขอความช่วยเหลือจากระบบ เป็นการดิ้นเฮือกครั้งสุดท้าย “ คุณทำให้ผู้ชายคนนี้หมดสมรรถภาพได้หรือไม่”

คำตอบของระบบนั้นจริงจัง “ คุณแค่ต้องพลีกาย โอเค? ทุกอย่างเพื่อความชื่นชอบ”

ไป่เหว่ยเหว่ย: เพื่อประโยชน์ของความชื่นชอบ คุณจะขายโฮสต์ของคุณเพื่อความก้าวหน้าในการงาน ทำไมไม่มีทูตจากความยุติธรรมมาแก้ไขและล้างบางระบบนี้ที่หมดสิ้นความรู้สึกผิดชอบชั่วดี?

มันเป็นครั้งแรกที่เฉิงซื่ออวี้ทรงอยู่ใกล้ชิดร่างกายสตรี

ผิวขาวราวหิมะของนางนั้นบอบบางอย่างไม่น่าเชื่อ หัตถ์หยาบกระด้างของพระองค์เต็มไปด้วยรอยด้านจากการถือกระบี่ ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่ทรงสัมผัสนาง เขาจะทิ้งรอยจาง ๆ ไว้

ผมยาวสีดำของนางไม่เป็นทรง เปะป่ายลงบนร่างของนางอย่างสง่างาม และสีตัดชัดเจนระหว่างขาวดำดูงามแปลก สะท้านผู้คนถึงแก่น

เมื่อนางเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยดวงตางุนงงและชื้นฉ่ำ สัญชาติญานทำให้พระองค์รู้สึกชาไล่ขึ้นมาตามแผ่นหลังของเขา ทั้งพระวรกายราวตกอยู่ในห้วงเสียวสะท้านดุดันและรุนแรง

เฉิงซื่ออวี้ทรงกอดนาง ประคองกายอย่างอ่อนโยน พระนาสิกของพระองค์ไล้ยังคอที่บอบบางของนาง“ เจ้าให้รสที่ดีเลิศล้ำ”

กลิ่นหอมเหมือนดอกไม้ บอบบางแต่เย้ายวนให้พระองค์คลั่งไคล้ไหลหลง

ประโยคนี้เป็นเหมือนการโจมตีที่ชวนหวั่น ใบหน้าของไป่เหว่ยเหว่ยเผือดจนขาวโพลน ทันใดนั้นนางก็สั่นระริกด้วยความหวั่นหวาดตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า นางเอื้อมมือออกไปผลักไสเฉิงซื่ออวี้ออกห่างด้วยความกล้าทั้งหมดของนาง“ ข้าไม่ต้องการ อย่าเข้ามา อย่าเข้ามา! ข้าไม่ดี ไม่ดีเลย "

เฉิงซื่ออวี้ตกพระทัย และหยุดนิ่งลงพลัน ทรงประจักษ์ชัดว่า ไป่เหว่ยเหว่ยหวาดกลัวจริงๆ

“ เหว่ยเหว่ย?” เขาพยายามเรียกหานางแล้วเรียกหานางอีกครั้ง“ เหว่ยเหว่ย, เหว่ยเหว่ย?”

แม้ว่าตอนนี้เธอจะเป็นกังวลมาก แต่ชัดเจนเธอก็ไม่กลัว

ไป่เหว่ยเหว่ยดูราวจะเพิ่งตื่นขึ้นมา นางมองไปที่เฉิงซื่ออวี้ “ฝ่าพระบาท”

ดวงตาของนางว่างเปล่าและหวาดกลัว และน้ำตาไหลออกมาช้า ๆ ราวกับว่านางเพิ่งโดนตีแรงๆ “ สัตว์ร้ายตัวนั้นก็บอกว่าข้ารสชาติดี ข้าบอกว่าข้าไม่ดี ข้าต้องการให้เขาปล่อยข้าไป แต่เขายังคงเข้ามาอีก เข้ามาอีก  ... "

นางไม่ได้พูดต่อ คล้ายกับกำลังคิดฉากที่ชวนขวัญผวา